เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นอาณาแห่งความสมบูรณ์ มั่งคั่ง ทางอาหาร “สุวรรณภูมิ” เป็นคำที่ชาวอินเดียโบราณเรียกดินแดนในแถบนี้ คำ “สุวรรณ” หมายถึง ทอง ซึ่งอาจทำให้ไพล่คิดไปว่าท้องถิ่นฐานที่แถบนี้มี ทอง มาก ซึ่งยังไปพ้องกับคำ กาญจนบุรี “กาญจน” หมายว่า ทอง อันความจริงคือ สิ่งล้ำค่ากว่าทองมากคือ ข้าว ยามข้าวสุกไล่กันมาแต่แถบ ล้านนา ล้านช้าง สุพรรณภูมิ ลโว้ จะเหลืองอร่าม ในราวปลายปี ถัดไปเดือน ยี่ เดือน สาม ข้าวทางแหลมมลายูก็เริ่มสุกทอง นี่เล่าหนา คือ เค้ามูลแห่ง สุวรรณภูมิ
นอกจาก ข้าว มะม่วง ยังถือว่าเป็น ผลไม้ประจำถิ่นสุวรรณภูมิ แถบ เมืองพม่ารามัญ มีเส่งตโลง ลูกผลคล้ายมะม่วงตลับนาก หวานหอม มีกลิ่นซ่าเล็กน้อย แถบเมืองนนทบุรี มีมะม่วงยายกล่ำขึ้นชื่อ เล่ากันว่า ยายกล่ำปลูกไว้ในสวน แต่ไม่รู้พันธุ์ เมื่อเอาไปถวายพระที่วัด พระสงฆ์องค์เจ้า จึ่งเรียก มะม่วงยายกล่ำ ดกดื่น ช่วงเดือน ๒ และ ๓ หมดเอาปลายเดือน ๔ อยากกินก็ไม่มีให้กิน รอกันปีหน้า ชื่อถิ่นฐานบ้านเมือง อย่าง อัมพวา อันแปลว่า มะม่วง หรือ เมือง สวายเรียง ในกัมพูชา สวาย หมายว่า มะม่วง ย่อมแสดงว่า มะม่วงคือ ผลไม้ประจำถิ่นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ถิ่นเดิม มาจากอินเดียไหมครับ