กลิ่นเช้า

กลิ่นเช้า ไม่รู้จะเรียกอะไร เพราะเป็นกลิ่นที่จับจมูกอยู่ทุกเช้า อยู่ในสวนบางกอกน้อยนี่ เรื่องตื่นสาย อย่าได้คิดแม้น้อย เพราะเสียงระฆังย่ำจากวัดตลิ่งชันฝั่งตรงข้ามปลุกแต่เช้ามืด สักพัก ก็จะได้ยินเสียงวาดพาย ออกจากคลองวัดตลิ่งชัน ชาวบ้านแถวนี้ตื่นเช้า ก็ยังนึกอยู่ว่าจะรีบตื่นทำไมกัน ตลาดก็ไม่ติด บ้างลอยลำอยู่ที่ตลิ่งหน้บ้าน เก็บตำลึง กระถิน มะพร้าว บ้านคุณพระดำเกิงฯ​ ร่วงอยู่มาก เจ้าของยกให้ไม่ได้ซื้อขาย เคยถามคุณป้าคนหนึ่ง นางว่าเอาไปแกงบ้าง ขายบ้าง ตรงหน้าอำเภอมีแผงผลไม้เล็ก ฝากเขาวางขาย หรือว่างก็ไปนั่ง เห็นว่า กล้วย ก็มีในลำเรือ บ้านในคลองบางระมาดยังมีปลูกกันมาก ขายกันไม่แพง เอามาทำขนมข้าวต้มพอได้กำไร ใบตองหลายพับมัดวางซ้อนกัน “ตองตานี มันเหนียว ห่ออะไรก็ไม่แตก เอาไปขายที่ศาลาน้ำร้อน” ด้วยโรคยังระบาดอยู่มาก จึงมักฝากเรือน้ำแข็งไปส่ง ไม่ไปกันเอง

เสนห์อีกข้อ บางเช้าน้ำขึ้นเต็มตลิ่ง ไล่น้ำเก่าน้ำเสียออกไป กลิ่นสอาดลอยวน ผสมกลิ่นจำปาต้นใหญ่ที่หน้าเรือนคุณพระฯ หอมวนอยู่อย่างนั้นจนสาย

ห่าฝนเมื่อวานค่ำซัดใบไม้ร่วงหน้าเรือนคุณพระดำเกิงฯ จนหมด วันก่อนได้ยินคนสวนคุยกัน “ยืนต้นตาย” แต่รากลึก เก็บไว้ยึดดิน อย่าถอนออก