“ซินตึ๊ง” 3 คนดูตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ 2 ข้างทางที่รถไฟแล่นเข้าสู่ตัวเมืองปัตตาเวีย ทางรถไฟแล่นขนานไปกับแม่น้ำและถนน รถไฟดูจะเร็วที่สุด เพราะหากใช้รถม้า ก็อาจนานถึง 3 ชั่วโมงทีเดียว เพียง 1 ชั่วโมงเศษรถไฟก็ถึงตัวเมือง ปัตตาเวียคงเป็นเมืองท่าที่โอ่อ่าที่สุดในเอเชียอาคเนย์ ผู้คนหลากหลายเชื้อชาติ ทั้งดัทช์ อาหรับ ชนพื้นเมืองและ ชาวจีน ซึ่งสังเกตดูได้ไม่ยาก ด้วยผมเปียยาวด้านหลัง ย่าน กาลิบาซาร์ ดูจะพลุกพล่านมากที่สุด เพราะเป็นย่านการค้า มีห้างฝรั่งและห้างจีนเรียงรายทั้งสองฝั่งถนน แม้ไม่สะอาดนัก แต่ก็นับว่าทันสมัยทีเดียว อาหลี่เรียกรถลาก 2 คันไปส่งที่พัก
“ที่นี่ หากใครมีเงิน ก็จะเรียกรถม้าซึ่งแพงมาก เพราะเร็วกว่า” อาหลี่เล่าเรื่องต่างๆ ไปตามทาง
“คนที่นี่ บางคนยังไม่มีวี่แววจะกลับ หรือได้กลับบ้าน บางคนก็ตัดเปียทิ้งเสียเลย เพราะ อากาศที่นี่ร้อนชื้น มันไม่สะดวกเลยจริงๆ ยิ่งตอนนี้ คนที่มีมาจากแผ่นดินใหญ่ก็มักจะเล่าเรื่องต่างๆ ของบ้านเรา ความอดอยาก คดโกง มันมีเต็มไปหมด คนที่นี่ทำมาหากิน เกลียดเคียดแค้นพวกแมนจู ก็เลยตัดผมทิ้ง ก็มี”
เด็กหนุ่มทั้ง 3 คนต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกแปลกๆ และไม่คิดเรื่องตัดผมเปีย เพราะนึกไม่ออกว่าตัวเองจะดูเป็นอย่างไร และหากกลับเอ้หมึงแบบไม่มีเปีย ก็คงดูเป็นตัวประหลาด ทว่าในใจลึกๆ ของทั้ง 3 คนก็ชิงชังพวกแมนจู แม้ว่าจะอยู่ไกลจากเมืองหลวงปักกิ่ง แต่ความแร้นแค้นทั้งจากภัยธรรมชาติและภัยสงครามครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้บ้านเมืองระส่ำระสาย ผู้ใหญ่ที่มีความรู้และ “เส้นสาย” การข่าว ก็มักจะสอนให้เด็กเกลียดชังราชวงศ์ชิง ระบอบการปกครองแบบอนุรักษ์นิยม เล่นพรรคพวก รับสินบน ทำให้บ้านเมืองอ่อนแรง นับแต่แพ้สงครามฝิ่น เป็นต้นมา พวก “ผมแดง” หลายหลากกลุ่มพันธุ์เข้ามาแย่งชิงผลประโยชน์ต่างๆ ในแผ่นดินจีน แผ่นดินอันกว้างใหญ่ถูกเทื้อแบ่งออกเป็นเสี่ยง เป็นก๊ก เป็นเหล่า จีนทางเหนือเจริญรุ่งเรืองทันสมัย จีนทางใต้ยากจนอดอยาก...
รถลากมาถึงปากตรอกเล็กแคบ อาฮงคะเนดูว่าไม่น่าไกลจากกาลิบาซาร์มากนัก หากเดินตัดตรง ที่นั่งรถลากนานเพราะต้องหลบหลีกสวนทางกัน ไปมา อาเบ๋งสังเกตว่าคนลากรถจะไม่วิ่งลงเต็มเท้า แต่วิ่งบนปลายเท้า ดูเหมือนลอย
“ลากรถต้องวิ่งด้วยปลายเท้า จะไม่เหนื่อยง่ายและเร็วด้วย ลื้อนี่ช่างสังเกตนะ อาเบ๋ง อย่างนี้อีกหน่อยได้เป็นเถ้าแก่แน่” อาหลี่ว่า
Comments