ของกินอิ่ม (๔) : ก เป็ดพะโล้แต้จิ๋ว

ในโลกสมัยใหม่ อะไรๆ ดูจะง่ายไปเสียสิ้น อาหารการกินแบบเร่งด่วน เปิดโทรศัพท์ เข้าโปรแกรมใช้งาน เลือกร้าน จ่ายเงิน สักครู่ก็มีคนมาส่ง เมื่อเห็นกับข้าวแล้ว ไม่ชวนกินเอาเสียเลย ทั้งปริมาณก็น้อย คนทำกับข้าวสมัยนี้ ต้นทุนสูงมาก ก็ต้องหาวิธีลด นั้นคือ วัตถุดิบ ที่ไม่มีคุณภาพ จนป่านนี้ยังไม่เคยใช้งาน “คนส่ง” สักครั้ง ในช่วงเกิดโรคระบาดนี้ ดูเหมือนอาชีพ “คนส่งอาหาร” จะขึ้นหม้อ เพราะคนกินขี้เกียจทำ หรือทำกับข้าวไม่เป็น

เมื่อต้องมาสอนทางไกลจากบ้าน หากวันไหนมีเวลาพอจะวางแผนได้ ก็จะทำกับข้าวกับปลาล่วงหน้าไว้ กินสัก 2-3 วัน แต่หากงานมาก รัดตัว ล้นมือ ก็ต้องพึ่งพากับข้าวร้านประจำ ยังคงติดร้านแบบดั้งเดิม “รสมือ” ซึ่งสั่งสมถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น “ก. เป็ดพะโล้แต้จิ๋ว” ขายมานานหลายสิบปี ตั้งแต่รุ่นแม่ คือ เจ้เกียว อันเป็นที่มาของตัวอักษร ก. ร้านเล็กๆ ซ่อนตัวอยู่แถววัดไก่เตี้ย ลงสะพานคลองชักพระมาฝั่งตลิ่งชัน ไม่ไกลนัก มาถึงรุ่นอาเจ้ 2 พี่น้อง ยังคงย่างเป็ด ต้มเป็ดเอง “รสมือ” อาหารขายประจำคือ ข้าวหน้าเป็ดย่าง เป็ดพะโล้ ก๋วยเตี๋ยวเป็ด จานเด็ดโบราณคือ ไส้เป็ด ทำสอาดไม่ติดคาว สำคัญคือ มีน้ำแกงนานา ตุ๋นแต่ย่ำรุ่ง กับข้าวที่สั่งประจำคือ เป็ดย่างครึ่งตัว สำหรับกินกับขนมปัง มือเช้า หรือ มื้อกลางวัน ไม่แปลกเลย น้ำปรุงราดเป็ดย่างรสดี เข้ากับขนมปัง sour dough ได้ดีมาก ผิงไฟอ่อนให้หอม กินกับเป็ดย่าง น้ำราด อร่อยขาดใจ

หากนั่งกินที่ร้าน เอาอิ่มเต็มที่ สัก 150 ต่อคน ต่อมื้อ เทียบกับคุณภาพที่ได้ ถือว่าไม่แพง ยุคสมัยนี้ เงินทองหายาก ข้าวของแพง ใช้จ่ายอะไรต้องคุ้มค่า และอิ่มท้อง #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com