ของกินเล่น (๑๓) : ขนมเบื้อง

ในบรรดาของกินเล่น ขนมเบื้องนับว่ามีพัฒนาการมากอย่างหนึ่ง แถวบางใหญ่ หน้าวัดพิกุลเงิน คุณป้าท่านหนึ่งทำขนมเบื้องถ่านดำ (charcoal) ขาย ดูแปลกตา กินอร่อย อย่างทันสมัยด้วยไส้เป็นครีมขาวดูคล้ายปูนปลาสเตอร์ไม่ผิดกัน

ย้อนกลับไปสัก ๓๕ ปีล่วงมา คลองชักพระ คลาคล่ำด้วยเรือกับข้าว ของสด ของแห้ง ก๋วยเตี๋ยวหมูตำลึง ไม่ตำลึง ลูกชิ้นปลาทอด ข้าวต้ม ทั้งขนมเบื้อง สรรหาจะกินก็ต้องที่ คลองชักพระ นี่ ขนมเบื้องคุณยาย ท่านพายขายในคลองชักพระ อันเท่ากะทะที่ละเลง คนทำต้องใจเย็น คนรอกินต้องเย็นยิ่งกว่า แป้งขนมเบื้องทำจากถั่วเขียวคั่ว แล้วโม่ นวดกับน้ำฝน เนื้อจะข้น โบราณถึงว่า “ละเลงขนมเบื้องด้วยปาก” นั้นง่าย หมายว่า อย่าดีแต่พูด เพราะ “ละเลงแป้งขนมแป้งอย่างโบราณนั้นยากนัก ต่อด้วย ละเลงไข่ น้ำตาลมะพร้าวจากแม่กลอง พลับแห้ง ฝอยทอง สุดแล้วแต่จะคิดหาอะไรมาปรุงเป็น หวาน เค็ม ตามใจชอบ

คุณยายท่านลาลับดับขันธ์ไปนาน ตอนอายุ ๙๒ ลูกหลานท่านรับวิชาทำขนมต่อมา แต่ “ขึ้นบก” กันหมด ไม่ไกลจากคลองเท่าไร “ติดที่ คนโบราณก็แบบนี้” คุณพี่พลางละเลงขนมเบื้องให้ดู จึ่งว่า “ดีใจจังคะ ได้เจอลูกหลานคุณยาย เพราะตั้งแต่เกิดมาขนมเบื้องคุณยายอร่อยที่สุด”

คลองชักพระ ทั้งฝั่งบางกอกน้อยและตลิ่งชัน ยังคงความดั้งเดิมไว้ เพราะอยู่ในอาณาสีเขียว ตึกรามจะสูงโดดไม่ได้ ชาวบ้านแถวนี้อยู่กันเรียบง่าย อะไรทันสมัยมา ขายกันยากนอกจากคนนอกถิ่นมาเที่ยวเยือน ลงว่าได้อยู่ริมคลองชักพระแล้ว ก็ไม่คิดจะย้ายไปไหนอีก #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com