ของกินเล่น (๗) : ขนมปังสังขยา

กรุงเทพมหานคร สัก ๓๐ กว่าปีล่วงมา เมื่อยังไม่มีห้างใหญ่ให้เดินเล่นทอดอารมณ์ ทั้งไม่มีโทรศัพท์มือถือให้เพลินอยู่คนเดียว ค่ำลงร้านรวง รถเข็นจะออกมาจับจองพื้นที่ของตัวขายของกินกัน คึกคัก ครึกครื้น เพื่อนฝูง พี่น้อง ออกมาหาข้าวเย็น ขนม ของกินเล่น กันทั่วทุกหัวระแหง ขาดไม่ได้คือ รถเข็นขนมปังสังขยา ขนมปังขาวนวลตานึ่งสุกนิ่ม เคียงกับสังขยาไข่ หรือใบเตยแต่งหน้าด้วยนมสด ชวนกินเล่นเพลินใจ ส่วนตัวชอบ ขนมปังย่างบนเตาถ่านมากกว่า ร้านที่กินมาแสนนาน อยู่บน ถ. พาดสาย ไม่ไกลจากเอียะแซ จะออกมาขายก็บ่าย เป็นเพิงอยู่ในตรอก กินจนไม่ต้องสั่ง เจ้ก็จะทำมาให้อย่างเคยๆ ขนมปัง ๒ แผ่น ชาดำเย็น เมื่อชาดำหมด ก็จะเติมน้ำชาในกาอลูมิเนียม “ชาสามม้า” เรียบง่าย กาน้ำชา ใบเก่าคร่ำ ล้าง ขัด เช็ด จนขึ้นเงา เก้าอี้ไม้กลม นั่งแล้วกลัวจะล้ม แต่ไม่เคยล้มสักที ชวนให้นึกถึงเรื่องราวต่างๆ มากมาย พ่อ ลุง อา ที่ลาลับดับขันธ์ไป ล้วนดื่มชาสามม้าเป็นพื้น “เอาเวลาที่ไหนมาเลือก อย่างดีก็ ทีกวนอิม กินเสร็จก็ต้องรีบทำงานต่อ” พ่อเคยเล่า ชาทีกวนอิมจะออกเขียว หอมกว่า ทว่า “สามม้า” จะติดขมปลายลิ้น ช่วยให้สดชื่น พ่อ ลุง อา หรือลูกจีนโพ้นทะเลในยุคนั้น ไม่เสียเวลากับการกินมากนัก มื้อกลางวัน กินเอาอิ่ม มื้อเย็น กินเอาอร่อย

“คิดถึง ป๊าลื้อนะ ผ่านมาอีก็แวะกินทุกครั้ง ๓ คนพี่น้องผู้ชาย กินร้านนี้มาตลอดตั้งแต่รุ่นอาม่าขาย” ส่งยิ้มให้อาเจ้ เพราะคิดถึง พ่อ เหมือนกัน

#เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com