คิดถึงเรือน

ไม่ได้เข้ามาเขียนเรื่องราวต่างๆ เสียนาน เพราะงานสอนล้นมือในช่วงที่ผ่านมา ทั้งยังได้ค้นพบ “งานใหม่” ที่ตัวชอบ คือ เย็บปักถักร้อย เย็บปัก เริ่มแล้ว เหลือแต่ ถักร้อย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ เพื่อหา “ของ” ไว้ขายในเรือนบางระมาดในวันหน้า งานเขียนเรื่องใหม่ ตั้งใจจะเริ่มวางโครงเสียที ร้างลามานานเกินไป มือไม้แข็งไปหมด เรื่องที่น่าใจคือ น้องช่วยงานที่คณะอักษรฯ ติดตามงานเขียน แสงสรวงสัชชนาไลย อยากจะซื้อเก็บไว้ จึงมอบให้เป็นของขวัญเสียเลย แค่น้องอ่านก็ดีใจมากแล้ว งานเทียนหอม เว้นไประยะหนึ่ง เพราะทุ่มเวลาไปกับการปักผ้าเดินเส้นบนผ้าคลุมไหล่ ในเดือนกันยายนนี้ จะกลับมาปรุงเทียนอีกครั้ง รวมทั้งน้ำมันโลมตัวด้วย ฝนปีนี้หนักหนามากมายเหลือเกิน กังวลเหมือนกันว่าจะท่วมหรือไม่ น้ำในคลองชักพระเต็มตลิ่งยามน้ำขึ้น น้ำลงก็ไม่แห้งขอดคลอง ดอกไม้เริ่มออกให้เห็น ดีใจที่ดอกสร้ยฟ้าออกให้ชม แม้จะบานแค่วันเดียว คติดธรรมจากอกไม้คือ เราไม่สามารถบังคับเขาได้เลย และความงามมีอยู่อย่างจำกัด จะชื่นชมก็ต้องไม่เนิ่นช้า สัญยากับตัวเองว่าจะเข้ามาเขียนให้บ่อยขึ้น พรุ่งนี้เริ่มสอนรอบใหม่แล้ว งานคงจะเยอะเหมือนเช่นเคย