ช่างฝีมือ

คนทำกับข้าวจะเข้าใจ เมื่อไรที่มีด “หมดคม” ก็จะหงุดหงิดทันที หลายปีก่อน เพื่อนให้มีดชุด ๓ เล่มของ Scanpan มา ใบมีดเคลือบสีชมพูอ่อนหวาน แต่ใช้ไม่นาน “หมดคม” รออยู่นานว่าจะมีช่างลับมีดตระเวนผ่านมาหรือไม่ ส่วนมากช่างลับจะท่องไปทั่วย่าน ย่านใครย่านมัน แต่ก็ไม่เห็นจะผ่านมา จำได้เลาๆ ว่า เมื่อยังเด็ก เคยเห็นแม่เอามีดไปลับที่ ตลาดเก่า เยาวราช จึ่งถามนาง

“คนลับตายไปแล้ว ลองไปเปิดสมุดโทรศัพท์พ่อดู จำได้ว่ามีอีกร้าน”

พ่อลาลับดับขันธ์ล่วงไปเกือบ ๑๐ ปี แต่เรายังได้ใช้สมุดโทรศัพท์ที่พ่อจดหมายเลขต่างๆ ไว้ ไม่ว่าจะ ช่างไฟฟ้า ช่างประปา ช่างไม้ รวมทั้งช่างลับมีด ไม่ช้านานก็พบ “มีดฝรั่ง ใบมีดหนา แข็งแรง มีดพวกนี้เขาไม่ลับให้คม เพราะอันตราย จะใช้ก็ลับทีหนึ่ง ลับมือ ไม่ค่อยได้เรื่อง กินเนื้อเหล็ก เสียของ ใบมีดหนา ต้องลับเครื่อง เจียให้คม ไม่เข้าเนื้อ คมนาน” ร้านลับมีด ช่างมีเสนห์อย่างโบราณ มีกรรไกรหลายขนาด หลายแบบให้เลือกซื้อ ทั้งตัดลวด ตัดกระดาษ ตัดผ้า ต้องแยกกัน เมื่อเลือกอันที่ชอบ เฮียจะลับให้คมจัดอีกครั้ง พร้อมลงน้ำมันรักษาใบมีด หนังสือพิมพ์จีนเก่าพับซ้อนกัน เอาห่อกรรไกรและมีด ค่อยส่งให้ “ของมีคม ต้องห่อให้เรียบร้อย ไม่จำเป็นอย่าแก่ห่อ ถึงบ้านค่อยแกะดู” #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com