ตรอกโรงหมู (๑) : เบ๊ซุนหลี

ใกล้เทศกาลตรุษจีน ต่อด้วย ทีกงแซ และ หง่วงเซียว เป็นช่วงเวลาที่เยาวราชคึกคัก ตรงวัดสามจีน (วัดไตรมิตรวิทยาราม) มีตรอกเล็กๆ แล่นจากถนนไมตรีจิตต์ไปออกทางตรอกข้าวหลามอีกฝั่ง เรียกกันอย่างเคยปาก “ตรอกโรงหมู” เป็นย่านของกินคนจีนโพ้นทะเลมาหลายชั่วคน เมื่อคราวยังมีคลองหัวลำโพง ปากคลองแยกจากคลองผดุงกรุงเกษม ขนานไปกับถนนพระราม ๔ เดี๋ยวนี้กลายเป็นคลองระบายน้ำไป เห็นซากคลองจากต้นถนนนราธิวาสราชนครินทร์ตรงสุรวงศ์ได้ ย่านนี้ พ่อค้าที่ขนหมูมาทางเรือ จะเอาหมูมาขึ้นที่ตรอกนี่ เขียงหมูแต่ละเจ้า จะเชือดหมูเอง บ้านไหนมีของเหลือ จะใส่ไหไว้หน้าบ้านเพื่อใช้เป็นอาหารเลี้ยงหมู

เข้าซอยโรงหมูไปน้อยเดียว ทางขวาจะเห็นร้านขนมอบจีน ภาษาแต้จิ๋วเรียก “เปี้ย” กวางตุ้งเรียก “แป๋ง” หากบ้านใดมีงานมงคล ก็มักจะสั่งขนมที่นี่ ช่วงเทศกาลตรุษจีน ก็จะมีขนมเปี๊ยะไส้ต่างๆ อบมากหน่อย หลังตรุษจีนไม่นาน ก็จะถึงเทศกาล ทีกงแซ และหง่วงเซียว อันหลังคือ มาฆบูชา หรือเดือนเต็มดวงครั้งแรกหลังตรุษจีน ช่วงนี้จะซ้อนกันวันเกิดเทพเจ้ากวนอู (หากจำไม่ผิด) เบ๊ซุนหลี จะทำเจดีย์น้ำตาลอออมาขาย หรือหากใครอยากขอลูกชาย ก็จะสั่งสิงโตคู่ไปไหว้ที่ศาลเจ้ากวนอู ตลาดเก่า หรือตรงตรอกวัดอนงคาราม นอกเทศกาลต้องสั่งทำเท่านั้น ในช่วงเทศกาล หากเดินผ่านจะได้ไอหอมกลิ่นแป้งอบและไส้ขนม บางครั้งก็จะเดินเข้าไปทักทายอาเฮีย อาเจ้ เจ้าของร้าน ซื้อขนมเปียะนิดหน่อย กลับมาฝากแม่ ขนมนั้นเฉยๆ ไม่อยากกินสักเท่าไร แต่อยากได้กล่องใส่ขนมแบบโบราณ ทำจากกระดาษแข็ง บนกล่องมีตุ๊กตาและอักษรจีน อาเฮียเจ้าของร้านจะส่ายหัว “เก็บไปทำไม เกะกะ” เมื่อถึงเทศกาล เช็งเม้ง มีคนสั่ง จูชังเปี้ย กันมาก เป็นขนมอบที่ใส่หัวหอมลงไป ไม่ชอบกินเอาเสียเลย และก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมี “เฮียไม่รู้ เขาก็ไหว้กันอย่างนี้มาจะร้อยปีแล้ว” แม่สั่งทีเป็น ๑๐ กล่อง เพราะมีเช็งเม้งหลายที่ หลังๆ ไม่ได้ไปเองก็จะฝากคนไป

มาถึงยุคสมัยนี้ ขนมไม่สำคัญเท่าไร แต่การแวะเวียนไปพูดคุยกันบ้าง แบบมีระยะห่าง ก็พอจะทำให้ใจมีกำลัง #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com