วารสาร

คำ “วารสาร” และ “นิตยสาร” ค่อยๆ เลือนไปในโลกสมัยใหม่ คำแรก “วาระ” คือ เวลา โอกาส “สาร” คือ ความ  รวมหมายว่า “ข้อเขียนซึ่งออกมาตามโอกาส และมักจะใช้กับงานค่อนวิชาการ แปลด้วยคำ journal ในภาษาอังกฤษ ส่วน “นิตย” คือ เรื่อยๆ นิตยสาร คือ ข้อเขียนซึ่งออกมาเรื่อยๆ และมักจะใช้เป็นสื่อค่อนบันเทิง หย่อนใจ แปลด้วยคำอังกฤษ magazine คำหลังนี่มีประวัติคำน่าสนใจมาก การจัดทำ วารสาร และ นิตยสาร เป็นเรื่องไม่ง่าย มีความเป็นวิชาชีพสูง และก่อให้เกิดอาชีพตามมาอีกมากมาย ข้อเขียนต่างๆ ต้องผ่าน “บรรณาธิการ” ตรวจตรา สำคัญมี “กรอบเวลา” ให้ทำงาน เช่น ทุก 15 วัน เรียก รายปักษ์ ซึ่งคลาสสิกเหลือเกิน เป็นการนับวันคืนอย่างจันทรคติ ส่วนตัวจะใช้งานเขียนจาก “เล่มกระดาษ” เป็นเอกสารสอนหนังสือเสมอ เพราะภาษาต่างๆ ผ่านการกลั่นกรอง ภาษาคือ เครื่องมือในการถ่ายทอดความคิดของคน ภาษาดีคือ ภาษาที่ถ่ายทอดความคิดออกมาได้ตามตั้งใจ ภาษา ที่ไม่ผ่านการขัดเกลามักจะแสดงถึงความกระด้าง ไม่กลั่นกรอง เราอยู่กับความกระด้างมากเหลือเกินในยุคสมัยนี้