เซี่ยงกี่

คลองถม ย่านคุ้นเคยของคนรุ่นก่อนสักประมาณ ๔๐ - ๕๐ ปี สมัยที่เครื่องใช้ไฟฟ้ายังไม่มีขายตามห้าง ก็จะต้องไปซื้อกันที่คลองถม ตู้เย็น ทีวี พัดลม ทุกวันนี้ แม่ ก็ยังบอกให้ไปซื้อร้าน วรวุฒิ คลองถม เพราะเป็นร้านที่คุ้นเคยกันมา ไว้ใจเรื่องส่งของ ติดตั้ง อะไรต่างๆ ได้ เมื่อคราวขยาย ตกแต่ง อพาร์เตอมองต์ที่คลองชักพระ ก็ไปซื้อโคมไฟ หลอดไฟ จากร้าน ศิริชัย เจ้าประจำ มีหลายราคา ต่างคุณภาพให้เลือก

คลองถม เป็นย่านบริษัท ร้านค้า ของชาวจีนโพ้นทะเลแต่ไหนแต่ไรมา ทางฝั่งเจริญกรุง มีร้านค้ามาก ขายปลีกส่ง ตะเกียงน้ำมัน ข้าวสาร สายไฟ ค่ำลง คลองถมไม่เคยหลับใหล ร้านกับข้าวริมทาง เปิดไฟส่องสว่าง เชิญชวนคนเลิกงานเข้ามากิน

“เซี่ยงกี่” ร้านข้าวต้มปลา ๓ ชั่วคน รสมือปรุงแต่ละชาม หามือเปรียบยาก เลือกเนื้อปลาได้ ตามราคา ซึ่งทำให้ “ตกใจ” เสมอ พ่อ ชอบกินมาก ก่อนกินจะบ่นเสียดายเงิน กินเสร็จจะไม่บ่น เพราะ ปลาสด ไม่คาวแม้น้อยเดียว สมัยก่อนจะแวะไปซื้อให้พ่อ “กินเองหรือของป๊าลื้อ” อาซิ่มจะถาม “ของป๊า” เนื้อปลาเต็มช้อนโต ขาวเนียนฟู “ป๊าลื้อกินแบบนี้นะ ซิ่มให้พิเศษ” ทุกครั้งอาซิ่มจะให้มากกว่าทั่วไป “เซี่ยงกี่ ใช่ไหม” คำแรก พ่อก็รู้ บ่นออดแอด แต่ก็หมด

เมื่อพ่อลาลับไปแล้ว ก็ยังแวะเวียนไป หากมีเพื่อนชาวต่างชาติหรือญาติจาก ฮ่องกง สิงคโปร์ มา ทุกคนดูจะชอบอกชอบใจบรรยากาศ แบบโบราณ เมื่อบอกราคา ก็ไม่บ่น “อร่อย สมราคา” คนสมัยก่อนทำกับข้าวพิถีพิถัน มีข้อดีข้อเด่นของตัวเอง ไม่แย่งลูกค้ากัน

คราวเกิดโรคระบาดนี้ ร้านเปิดบ้างปิดบ้าง เพราะอยู่ในย่านอ่อนไหว ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง ได้แต่หวังว่าจะกลับไปนั่งกินได้ในเร็ววัน #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ www.ruenbangramat.com