เบี้ยบ้ายรายทาง (๕) : แบบฉบับ

ย้อนกลับไป สัก ๓๐ - ๔๐ ปีก่อน ร้านข้าวมันไก่ ก๋วยเตี๋ยว ข้าวผัด กาแฟ ขนมปัง จะต้องมีกาน้ำชาอลูมินัม บุบเบี้ยว ตั้งอยู่บนโต๊ะทุกตัว น้ำชาในกามีรสเดียวกันเกือบทั้งหมด และคนส่วนใหญ่ หรือ เรียก “ขาประจำ” จะรู้ดีว่า คือ ชาสามม้า จีนแต้จิ๋ว เรียก ซาแบ้แต๊ ชาสามม้า มีหลายระดับ ดูเหมือน เบอร์ ๓ เป็นที่นิยมมากที่สุด “ถูกปากถูกใจ” รสเป็นเอกลักษณ์ ขม เฝื่อน กินได้ทั้งร้อนและเย็น ร้านกาแฟจีน จะต้มน้ำไว้ในกาตลอด คอยเติมลงการชา ถ้ารสอ่อนลง ก็แค่กำชาใหม่ โปรยลงในกา เติมไป เติมไป เปิดฝาดู ก็ตกใจ “ซากใบชา” เต็มกา

ส่วนตัว ชอบดื่มชาจีนระหว่างวัน เพราะทำให้สดชื่น กลิ่นชาสามม้า ทำให้นึกถึงผู้หลักผู้ใหญ่หลายคนที่ลาลับดับขันธ์ รวมทั้ง พ่อ ซึ่งก็ชอบชาสามม้ามาก ชาสามม้า เป็นช้าพื้นบ้าน เอาไปปรุงกับชาจีนอื่นๆ อย่าง ทิกวนยิ้น ชาเขียว หรือชาแดง จะหอม สดชื่นมาก

วันเวลาผ่านไป ซาแบ้แต๊ ยังยืนหยัดอยู่ ไม่หนีหาย กลิ่นหอมเฝื่อนฝาด เป็นแบบฉบับ อย่างฝรั่งเรียก signature ติดจมูกคน รวยจนรู้จัก ชามสามม้า ทั้งสิ้น #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com