เรื่องของผึ้ง

น้ำผึ้ง ความหวานที่มีเสนห์ กินกับอะไรก็อร่อย ชอบลองน้ำผึ้งจากแหล่งต่างๆ เพราะน้ำผึ้งจะกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ต่างชนิดกัน น้ำผึ้งหลวงจากสันป่าตอง หอมหวานเข้มข้น น้ำผึ้งจากเขตป่าดำ Black Forest ในเยอรมนีตอนใต้ ก็หอมอีกแบบ วันหนึ่ง เมื่อหลายเดือนก่อน ผึ้งมิ้มฝูงใหญ่มาทำรังเกาะกิ่งต้นช่อชัชวาลยที่ระเบียง กลัวเหลือเกินว่าจะจะรดน้ำต้นไม้ไม่ได้ เขาอาจจะต่อยเรา เรามองเขาเป็นศัตรูก่อนเลย แต่ก็ลองดู ลองคุยกับเขาดู ทุกครั้งที่รดน้ำต้นไม้ จะบอกเขา “อย่าต่อยฉันนะ ฉันจะรดน้ำต้นไม้” เขาก็ไม่เคยต่อยฉันเลย ตลอดหลายเดือนมา รังผึ้ง รังนก 2-3 รัง ทำให้เรือนบางระมาดน่าอยู่ขึ้นมาก ทั้งนกและผึ้งเหมือนเพื่อน วันนี้เขาทิ้งรังไปตามธรรมชาติของเขา ก็เหงาไปบ้าง ออกไปเก็บรัง พบว่ามีน้ำผึ้งอยู่มาก ปาดรังมาคั้น ชิม โอ น้ำผึ้งมิ้มหอมหวานอ่อน กลิ่นคล้ายกุหลาบซึ่งปลูกไว้ที่ระเบียงหลายต้น เพิ่งเคยกินน้ำผึ้งสดใหม่ก็คราวนี้ เหมือนพวกเขาทิ้งไว้ให้เป็นของขวัญ จริงๆ ทั้งผึ้งและเราต่างก็เป็นสัตว์สังคม ซึ่งสื่อสารกันได้ ภาษา อาจไม่จำเป็น หากเราใช้ “ใจ” สื่อสาร เขาก็ย่อมรับรู้ได้ เขาย้ายรังไป เราก็หมดกังวลตอนไปต่างประเทศ กลัวแม่บ้านจะไม่กล้ารดน้ำต้นไม้