เวลา (๒)

เวลา (๒)

“จะเก็บไปทำไม กินไม่ได้แล้ว ต้นมันแก่มาก ไม่อร่อย” แม่จะพูดแบบนี้ทุกครั้ง เมื่อเห็นเก็บลูกทับทิมจากต้นเก่าแก่ในบ้าน สำหรับฉั

น ทับทิม เป็นลูกหมากลูกไม้ที่สวยมีเสนห์อย่างตะวันออกไกล ผิวเป็นมัน เงา วาวน้อยๆ ปลายลูกดูเหมือนปากแตร ลูกหนักโน้มกิ่งตำลง ใบเป็นก้าง คนจีนสมัยก่อนจะปลูกทับทิมไว้หน้าบ้าน เป็นไม้มงคล เวลาพ่อกลับจากงานศพ เราจะหักกิ่งทับทิมแช่น้ำ วางไว้หน้าประตู พ่อจะล้างหน้าก่อนเข้าบ้าน เป็นขนบเก่าแก่ ที่คนสมัยใหม่ไม่รู้ หรือลืมไปมาก ต้นทับทิม ดูโปร่ง สบายตา ไม่ทึบทึม เมื่อเด็ก มักจะเด็ดลูกมากิน ชอบน้ำทับทิมหวานอ่อน ฉ่ำเนื้อ กินคราวละหลายเม็ด แล้วคายเม็ดทิ้งไป หลายครั้งก็เกิดต้นใหม่จากเม็ดนั้น เคยเล่น “ส้มตำ” ก็ใช้เม็ดทับทิม ผสมมะละกอดิบ เคล้ากินกันกับเพื่อนๆ

วันนี้ ผ่านเลยมานาน พ่อลาลับดับขันธ์ ตัวเองก็ “แก่ขึ้น” มองเห็นความงามอ่อนหวานเมื่อครั้งก่อน ทับทิม เด็ดมาไว้ประดับห้อง ดูสบายตา แต่หวนคิดถึงวัยเด็กอันสุดแสนสบาย ไม่มีเงิน ก็เล่นสนุกได้ กินอิ่ม นอนหลับ เรียนหนังสือ ไม่วุ่นวายอย่างวันนี้ เพื่อนชาวตะวันตกถาม “ทำไมไม่กินดู อาจจะอร่อยนะ” เคยลองแล้ว ออกจะฝาด ติดกลิ่นเขียวอยู่มาก แค่มีทับทิมวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ก็เหมือนมีเพื่อนเก่าสมัยเด็กนั่งอยู่ด้วยกัน #เบี้ยบ้ายรายทาง #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com