เวลา (๖)

ใครว่าเราหยุดเวลาไม่ได้ เมื่อไม่นานมา ได้อ่านข้อความของคุณ ณัฐวุฒิ สกิดใจ นักแสดงฝีมือดีว่ารู้สึกตามโลกไม่ทัน ตัวเองก็คิดแแบบนั้นเหมือนกัน ที่สุดก็คิดว่า “ตามเท่าที่ได้” ตามทันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะจะอย่างไร ก็คงเข้าใจคนรุ่นใหม่ไม่ได้ทั้งหมด รู้แต่ว่าเร็วเพราะโลกเสมือนจริง แต่เราไม่รู้ว่าโลกจริงๆ ของเขาเป็นอย่างไร รู้มากไปจะโดนต่อว่าเอาได้ เลยกลับมาอยู่ในโลกของเราอย่างเดิม

สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยทำเลยจนถึงทุกวันนี้คือ การสั่งอาหารให้รถรับจ้างมาส่ง กับข้าวกับปลาแต่เดิม มันเป็นอีกรสหนึ่ง และมีปริมาณ “พออิ่ม” เมื่อดูจาก “กับข้าวจ้างส่ง” ก็ไม่รู้ว่าวัตถุดิบมาจากไหน ล้างสอาดหรือเปล่า หากเป็นร้านอย่างสมัยก่อน เราจะรู้รสของสด ของแห้ง เครื่องเคราที่เรากิน ทุกครั้งที่นั่งลง กินข้าว พร้อมกับข้าวแบบเดิมๆ จะรู้สึกว่าเวลามันหยุดเดิน ได้ลเลียดความหอมของกระชายในผัดพริกกระดูกหมูอ่อนแบบทางใต้ เคล้ากลิ่นพริกไทยสด ข่า ตะไคร้ ต้องออก ดับคาวเนื้อสัตว์ได้ดี กับข้าวกับปลาอย่างสมัยก่อนไม่ต้องอาศัยคนป่าวประกาศ อร่อยจริงคนจะรู้ ตามไปกิน ราคาไม่แพง สำคัญคือ กินตามฤดูกาล หน้าร้อนไม่กินแกงกะทิมาก เสียง่าย แกงส้มรสโปร่งๆ เผ็ดร้อน หายใจคล่อง เข้าหน้าฝน แกงกะทิให้พลังงาน กินตลอดถึงปลายปี สำคัญคือ กินเป็นเวลา และใช้เวลาในการกิน ไม่ต้องรีบเร่งมาก #เบี้ยบ้ายรายทาง #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.coท